Saat sabaha karşı iki. Uzun,keyifli ve bir o kadar da katılmamızın imkansız olduğu bir doğum gününden Deveci'lere yeni adımımızı atmışız. Çek listemize panik dolu gözlerle bakıyoruz çünkü saat 8.30'da saç-makyaj için Ulus'ta Mine'lerde buluşmaya söz verilmiş. Şarabın keyifli tesiri yavaş yavaş hissedilmekte ama yatak bize biz yatağa bakarak iğne iplik elimizde iş başına... Deveci dikiş makinasının başına çökmüş son rötuşları atarken İçelliler sonunda tam bir hayalkırıklığına dönüşecek sarı şeritleri envai şekilde siyah şifonun üzerine yerleştirmeye çalışıyor. Belki birkaç saat, belki iş gören bir el daha bizi kurtarabilecekken 1 saat daha fazla uykuya hasret sabah oluyor. Gözlerimiz sonraki sekiz saat boyunca güneş gözlüklerimizi çıkarmamıza izin vermeyecek; belli.
It's two in the morning. After a cozy and equally badly timed birthday, arriving home to countless procastinated and finished tasks. Our weary eyes are fixed on the checklist. As predicted, wine has steadily started to take its toll on our functions. As of this point, time consumes our eye-hand coordination in fast forward. Deveci by the sewing machine putting the final dozen touches, İçelliler in the other corner of the room devouring on an already failed project. Dreaming of a couple more hours or an extra hand, up goes the sun. The mirror has no mercy, our eyes will not let go of sunglasses for the next eight hours.
No comments:
Post a Comment